Korkuyorum
İçine düştüğüm bu garip durumdan kurtulmanın bir çaresi var mı bilmiyorum? Eğitilmek derdiyle yanıp tutuşan biri olarak,sadece küllerimi süpürmek vazifesi düşüyor bana.. Bazen korkuyorum ömrümün sonuna kadar sadece bununla mı yetineceğim?? Sonsuz boşluklara itilen yitik biri olursam eğer,size durmadan haykırırım,huzurum huzursuzluklarınızdan kuvvet alır. Bunu yapmak istemiyorum..
Ve korkuyorum..
Kimsesizce ağlayan bir bebek gibi çaresiz, bu yitilmişliğin içinde çırpınıyorum..Birilerinden yardım istiyorum durmadan,ve sürekli bana sırt çeviren birileriyle karşılaşıyorum.. Gün geçtikçe kendimden soyutlanıyorum,ve çekip gitmek istiyorum sessizce.. Eğer gidersem, gideceğim o yer de sırt çevirenlerden olmazsa bana, bir daha asla isyan etmemek üzere kaybolacağım.. Siz arıyorken beni mısralarda,ben satır aralarında sizi izliyor olacağım..
Bana hep boş sayfalardan seslenen kitaplar,sizleri bir daha hiç okumayacağım.. Benim ufkumda anlatılar var.. Benim ufkum birbirinden zengin düşsel kurgularla dolu.. Sizlerin beyazlığını görmekten sıkıldım.. Ufkumda bir gökkuşağı var,ve ben ona sımsıkı sarılacağım!
Güneşin battığı yere giderim,denizlere dökülür mavilerim..
Sakın korkmayın siz,
Ben sizi satır aralarından da eğitirim!!
alıntı
Ercan Cengiz
|