Ayrılıkla İlgili Şiirler

[GiCiK]

Yaktı Canımı

Hep sitem hep isyan gülemedimki,
Vefasız olduğun bilemedimki ,
Bir türlü yadımdan silemedimki,
Ördüğün duvarlar yaktı canımı.

İkimizde şimdi yapa yalnızız,
Ne yazıkki yarım kaldı şarkımız,
Bitkisel hayata geçti aşkımız.
Vurduğun şamarlar yaktı canımı.

Muzdaribim bilki senin yüzünden,
Yoruldum acıdan, gamdan, hüzünden,
Ne olduda öyle, döndün sözünden,
Verdiğin kararlar yaktı canımı.

Yaşantımı zehir ettin sonunda,
Aşkını sevgini sattın sonunda,
Altına imzanı attın sonunda,
Kurduğun pazarlar yaktı canımı.


Coşkun Arslan

[GiCiK]

İstediğin Gibi Olsun /Hadi Git O Zaman

Kabulüm..
İstediğin gibi olsun:
Hadi git o zaman.

Roma'yı yakan aşıklar var..
Öl de..öleyim diyen
Yüzlerce,
Binlerce sevdalı var.
Son zamanlarda
Çok ucuza gidiyor AŞKlar...

Razıyım.
Dediğin gibi olsun.
Hadi git o zaman..

Gideceğin yer
Ya sevgiyi bilmeyen,
Sevmeyi öğrenemeyen..
Ya da,
AŞKı hiç tanımayan
Üç-beş baldırı çıplak olacak
Sevgiymiş..
Sevmekmiş..
Sevdaymış-AŞKmış..
Yalnızca söylenen boş sözlerde kalacak..

Tamam o zaman..
Öyle olsun.
Madem gitmek istiyorsun..
Hadi
Git o zaman.

Bak bakalım
Seni benim kadar seven biri var mı?
Gör bakalım sana yandığım kadar
Bir başkası böyle yanar mı?
Bulursan bana söyle
Gelip, alnından öpeyim !!!
Sevmeyip de seviyorum diyenlerin
Yüzüne tüküreyim !!!

Sen
Sevmeyi,
Sevdayı,
AŞKı ne sanıyorsun?
Bir kaç güzel kelimelerle süslenmiş
Sözlerde mi arıyorsun?
Ellerinden tutup,
Gülücüklerle yüzüne bakan
Gözler de mi arıyorsun?

Sen
Sevgiyi,
Sevmeyi,
Sevdayı, AŞKı
Ne sanıyorsun?
Hangi meyhaneye gitsen..
Hangi bara-pavyona uğrasan..
Hangi sokak kadınına sorsan..
Senden iyi bilirler...
Elimden bir şey gelmez..
Sen bunları bilmiyorsan.
O zaman senden akıllıdır deliler...

Malla-mülkle sevda olur..
Parayla-pulla AŞK olur.
AŞK olursa meşk olur.
Diyorsan..

Zaman o zaman

Hadi,
Hemen git...
Bu kafayla sen
Mutlaka aradığını bulursun.
Hadi
Şimdi git.
Yolun açık olsun.

Necdet GÖKNİL

[GiCiK]

İnsan Nelere Alışıyor Sevgili!
Anlatmak istiyorum. İçimdekileri seninle paylaşmak, kalbimden geçenleri tek tek açıklamak, benim ne halde olduğumu sana anlatmak istiyorum. Yoksunluğundan geriye kalanları, sen de bilmelisin.

İnsan Nelere Alışıyor Sevgili!
İnsan ne çabuk alışıyor değil mi? Güzel olana çok hızlı, kötü şartlara biraz daha zamanla ama yine de alışıyor. Alışkanlık! İşin püf noktası bu! Ailesi tarafından çok sevilen, el üstünde tutulan bir çocuk, büyüyüp hayata atıldığında, orada da sevileceğini zannediyor. Alışmışlık! Şansı yaver giderse, gerçekten onu kalbine alan biriyle karşılaşabiliyor. Bu sefer o düzene alışıyor.

Ben senin, beni sevme biçimine alışmıştım. Yoksunluğum burada başladı. Gittiğinde, beni kollarına alıp, başımı okşayacak; geceleri uykumda bile bana sarılarak güvende olduğumu hissettirecek bir aşkın bittiğini fark ettim, her yanı buz kesti. Ne yapacağını bilemiyor ki insan?

Neden varken kıymetini bilemeyiz zenginliğimizin? Zenginlik dediğim de elbette para değildir sadece, dostluk, aşk, aile, başını sokacak bir ev, bir meslek, bazen bir tabak yemek bile varlıktır aslında. Geçenlerde canım balık yemek istedi. Cebimde de hiç para yoktu. Seninle mutfakta balık pişirdiğimiz günler geldi aklıma. Ben hiç dokunamam, bilirsin. Hep sana düşerdi balığı pişirmek işi, ben de salata yapardım. Kızartırken söylenirdin, bir kadın nasıl balık pişirmeyi bilmez diye ama aslında hoşuna giderdi o mutfakta olmak. Bunları yazarken, yüzümde kocaman bir gülümseme olduğunu fark ettim.

Birbirimizi çok sevmiştik. Şimdi ayrı kalmış olmamız, onca güzel anıyı yok saydırmıyor bana. Ayrılık! Ne hüzünlü bir kelime değil mi sevgilim? İnsanda yarım kalmış, bitmemiş bir işin telaşı duygusunu yaratıyor. Oysa şairin dediği gibi, ayrılık da sevdaya dahil!

Bazen öyle şeyler oluyor ki, hemen seni arayıp paylaşmak istiyorum. Birlikteyken konuştuğumuz bir konu, bazen basit bir dedikodu, bir an bir olay oluyor, bunu sadece sen ve ben anlayabiliriz. Kime anlatsam enteresan gelmeyecek biliyorum. İşte o anlarda elim telefona uzanıyor, sonra hatırlıyorum, artık biz diye birileri yok ki!

Eşyalarını topladığında, evde giydiğin o eski, sarı tişörtü burada unutmuşsun. Kirlilerin arasından çıktı. Düşünüyorum, şimdi ben bu tişörtü ne yapayım? Kaldırıp atamam, üstünde yaşanmışlığımız var. Sana vermek istesem, o kadar gereksiz bir konu ki, seni aramak için bahane yarattığımı düşüneceksin. Sarı tişörtün olmadan da yaşıyorsundur muhtemelen. Evde dursun, bir misafir gelirse yatıya, veririm diye geçirdim içimden ama kimseye giydiremem onu. Sevdaya ihanet gibi gelir. Anlayacağın, her sabah dolabı açtığımda, elim o sarı tişörte gidiyor. Üstümü giyinmeden, bir kere elime alıp yatağa oturuyorum ve soruyorum: Ben seni ne yapayım tişört?

Anlayacağın sevgili, alışkanlıklar zorluyor ayrılıkları, yoksa nedir ki ayrılık dediğin? Bir yoksunluk, bir yoksulluk zamanı! Canının çektiği ama yiyemediğin bir yemek, hayalini kurup gidemediğin bir tatil, kazanamadığın bir piyango bileti, işte bunun gibi bir his ayrılık. Neyse ki insan, her şeye alışıyor….

alıntı

[GiCiK]

Şimdi gitmek zamanı

Kal diyen yanım; katilim olursun...

Şimdi gitmek zamanı buralardan,

Bir bardak serin sudan yârenlik dileyip,
Ve serinleyip…

Varsın açmasın bahçemde çiçek,

Bir fesleğene anlatırım rüyâmı,
Şimdi gitmek zamanı…

Farzet ki gönlüm; burda doğmadın…

Bu güneş, bu gökyüzü yabancı…
Bir kara sevdayla vedalaşırcasına…
Gitmek zamanı…

Vâkıa, bu bahçenin bülbülüydüm ben,

Çiçeklerden önce açardım her sabah,
Bir bakıştı önce…
Sonra tebessüm…
Bunca yıl avunduğum…

Şimdi gitmek zamanı buralardan…

Yavaştan toplarım hüznümü, heyecanımı.
Bana ait ne varsa… Benden başka…
Ve incitmeden…

Ve incinmeden olsun isterdim…

Şimdi gitmek zamanı…

[GiCiK]

Aşk sana hiç yakışmamıştı zaten

Sana uğurlar olsun
Ben gidiyorum sen uğurlamasan da canın sağolsun!!!

Ellerimi uzattım; tutar gibiydin
Tutmamıştın oysaben yanlış anlamışım
Tüm yanlışları anlatmalıydın oysa yapmadın
Bana bir özür bile yeterdi oysa o da cok geldi sana!!
Bu son gidişimdirhaberin ola

''Gel'' deme banasakın!!!
Onca uğraşlarım çabalarım sonunda son demindeyim içimdeki hezimetinin
gözlerimde nemden eser yok bu kezacıya alışmak bu olsa gerek

Belki değiştirebilirdik beraber bu kötü kaderi Herşey bir anda toz pembe olabilirdi yada deniz daha mavi güneş daha sıcak hatta yıldızlar bile daha parlak olabilirdi ve bizdaha mutlu olabilirdik ama çok geç kaldık!!!

Sen kendini avut artık sahillerde sereserpe... belki geceyakamozun koynunda rakı-balık sofralarındayada sabaha karşı gün doğumunda

Yolun sonundayız
Aslında sen o yolda hiç yolcu olmamıştın değil mi?şimdi anladım.
Ama canını sıkma sen;
Aşk sana hiç yakışmamıştı zaten cok geç anladım!!!